
ریگای ژیان

ئهمه لله بیم بلین خودایه یان
.................................
.
نازانم ئهمه چۆن خودایهکه که خهریکه ژن بهخهلک تهلاق دهداو بۆمحهمهدی ئامادهدهکات ئهرهئهمه خوایه یان ............... وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولا (ئەحزاب٣٧)ی
لیرهدا اللە ژنهکهی زهید بۆ محهمهد مارهدهکات و منهتیش ئهکاتهسهر زهیداو ئهلیت ئیمه نیعمهتیکمان داوهپیت کهئیسلام بوویته وه محهمهدیش ئازادی کردووی نیعمهتی پیداویت(زەید وتمان جیامەبنەوە ئاخر ژنەکە بەفیتی محەمەد زەیدی نە دەویست چونکە ژیر بەژیر لەگەل محەمەد ریکەوتبوو ئەو قسەیەش سیناریۆیەک زیاتر نەبوو چونکە هەر لەوئایەتەداو لەهەمان کاتدا لە بەناوی خواوە لە زەیدی داگیر دەکات ) ئینجا ئهلی محهمهد تەواو ژنی تۆیەو ئیمە ئاشکرای دەکەین و بریاری اللە یەکلاکەرەوەیە ئاخر چۆن بوو بهژنی محهمهد ئهو ژنی زهیده اللە بریاری داوهو بریاری اللە یەکلاکهرهوهیه ئهمهیه اللەی ئیسلام تۆ ویژدانت تۆ لهجیی زهید بوویتایه چیت ئهکرد و پیناسهت چی ئهبوو بۆ خودا ئهتوت ئهمه قسهی خوایه یان قسهی محهمهده و تهماحی کردوه لهژنهکهم و بهزۆر بهناوی خواوه لیم داگیر دهکات
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالاتِكَ اللاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (٥٠ئەحزاب) ئالیرهدا محهمهد بەناوەی اللەوە دەلیت : ئەی پیغەمەر ئیمە ژنەکانتمان بۆت حەلال کردووە کەوا کرییان دەدەیتی ، هەروەها کەنیزەکەکانیش وەک وەفای خوداش بۆت ههرچی کچی مامت و میمکەکانت و خالۆ و میمکەکانت لەدایکتەوە کە لەگەلت کۆچیان کردووە ، هەر ژنیکی ئیماندار ههیهکەکۆچی لەگەلت کردووە کە دەیەوی
خۆی پیشکەشت بکات و پیغمبەریش بیەویت سواری بیت و لەگەلی رابیریت، ئەمەش تەنیا بۆ تۆیەو تایبەتە بەتۆ و بۆ ئیمانداران نیە ئیمە ئەمەمان بۆتۆکردووە هیچ خەمباریەک روت تی نەکات وابزانیت لەسنور دەرچویتە ههمیشهو بهردهوام خوا لێخۆشبوو و میهرهبانه لیرەدا بهناوی خوداوه هەرچی مییە له خۆی حهلال ئهکات ئیتر نازانم ئیوە باسی کام خودا ئهکهن ئهگهر مهبهستان اللهیە ئهوه گهوادیهکهی بهم ئایهتانه سهلمینراوه ئهگهر بهمانهش قهناعهت ناکهن برۆن سهیری موفهسیرینی بروا پیکراوی ئیسلام بکه بزانن وایه یاننا ئهتوانی زیاتر بۆت دهرکهویت که محهمهد خودای کردوه بهگهواد بۆتان ئهسهلمینم محهمهد چۆن سوکایهتی بهخودا کردوه لیرهشدا دیسان خوا خهریک ئهوهیه بهژنهکانی محهمهد دهلی ئیوه بۆتان نیه ریگری لیبکهن لهرابواردن لهگهل مارییهی قبتی بۆراستی ئهتوانن بچینه سهر ئهسباب ونزولی ئایهتهکه يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ تحریم ١
چۆن شتیک لە خۆت حەرام دەکەیت اللە بۆتی حەلال کردووە
عائشه دهڵێت : انی أری ربك یسیر فی هواك ئهم وتهیه به محمدی وتوه واتا خواکەت خیرایە لەبەدیهینانی ئارەزووەکانت ، دوای ئهمهش محهمهد ئایهی 51 ی دروستکرد هەم وەک ئەوەی اللە ریی پیداوە هەم وەک هەرسەیەک کە چۆنی بویت وابکات
كان في النساء المسلمات يومذاك من يطلبن من الرسول صلى الله عليه وآله أن يتزوجهن ويهبن له مهورهن ويسمين في السيرة بالواهبة نفسها للرسول صلى الله عليه وآله كما يأتي بعض أخبارهن بإذنه تعالى :
أ - في صحيح مسلم وصحيح البخاري - واللفظ للأول - ، بسنده عن أم المؤمنين عائشة ، قالت : كنت أغار على اللاتي وهبن أنفسهن لرسول الله صلى الله عليه وآله وأقول : وتهب المرأة نفسها ؟ فلما أنزل الله عزوجل : ( ترجي من تشاء منهن وتؤوي إليك من تشاء ومن ابتغيت ممن عزلت ) ( الأحزاب / 51 ) ، قالت : قلت : والله ! ما أرى ربك إلا يسارع لك في هواك ( 37 ) .
ب - في صحيح البخاري قال : كانت خولة بنت حكيم من اللاتي وهبن أنفسهن للنبي صلى الله عليه وآله . فقالت عائشة : أما تستحي المرأة أن تهب نفسها للرجل ، فلما نزلت ترجي من تشاء منهن قلت : يا رسول الله صلى الله عليه وآله ما أرى ربك
( 37 ) صحيح مسلم ، كتاب الرضاع ، ص 1065 ، الحديث 49 .
وصحيح البخاري ، كتاب التفسير ، باب التفسير ، تفسير سورة الأحزاب ، 3 / 118
